Zoals te lezen valt op de pagina’s over de familie Kaempff zijn enkele van mijn voorouders nauw betrokken geweest bij het wel en wee van Giethoorn en omgeving. Christiaan Frederik Kaempff, gevolgd door zijn zoon Fredrik Cornelis Theodoor zijn beiden actief geweest als burgemeester van Giethoorn. Een andere zoon Johannes Hendrik Kaempff was van 1834 tot 1872 burgemeester te Wanneperveen.

Lees hier meer over de Historie van Giethoorn 

Giethoorn en omgeving, feitelijk de gehele Kop van Overijssel, is een gebied met een heel eigen karakter en geschiedenis.
Oorspronkelijk was dit één groot laagveengebied. waar sinds de 15e eeuw turf gewonnen werd. In eerste instantie kon dit door de bovenste veenlagen van de grond te verwijderen, maar uiteindelijk waren deze verdwenen.
Op dat moment werd tot de zogenaamde natte vervening overgegaan. Dit gebeurde door sloten en vaarten te graven en deze verder uit te baggeren. Het materiaal dat op deze manier boven kwam werd op de wal te drogen gelegd.
Geleidelijk aan werden op deze manier de wateroppervlakken steeds groter en de grond die als z.g.n. legakker gebruikt werd steeds smaller. Het mag duidelijk wezen dat zoiets uiteindelijk niet goed gaat, temeer omdat de grond als gevolg van ontwatering ook nog eens verder inklonk.
In de jaren 1775/1776 ging het dan ook goed mis. Door stormvloed en overstroming werden veel tussen de veengaten gelegen legakkers weggeslagen en ontstonden de Wieden, de grote meren ongeveer zoals we die er nu nog aantreffen. Veel mensen verdronken daarbij en het dorp Beulake verdween volledig onder water in wat tegenwoordig het Beulaker Wiede heet.

Op 3, 4 en 5 februari 1825 gebeurde er vervolgens nog een dergelijke watersnood, waarbij bij Vollenhove op 11 plaatsen de Zuiderzeedijken doorbraken en het water tot in Meppel kwam te staan.
Uiteindelijk ontstond een gebied waarin lange tijd veel woningen en boerderijen en soms zelfs hele dorpjes alleen over water bereikbaar zijn, zoals bijvoorbeeld Dwarsgracht. Boeren moesten en moeten soms nu nog vee tussen boerderij en weiland of tussen de weilandjes onderling heen en weer varen.
De bekende film Fanfare van Bert Haanstra geeft een goed beeld van het gebied zoals dit zo’n 50 jaar geleden was.
Inmiddels is het toerisme dermate toegenomen dat er van deze rust nauwelijks iets over is.

Hoewel het risico van dijkdoorbraken en wateroverlast tegenwoordig niet meer op deze schaal bestaat, blijft het lastig in uitzonderlijke situaties droge voeten te houden.
Eind oktober 1998 moest bijvoorbeeld nog extra pompcapaciteit worden ingezet om al het regenwater uit Drenthe en vanuit de Kop van Overijssel in het Zwarte Water te lozen.
Op de foto’s hierboven wordt het overtollige water over de schutsluis in Zwartsluis heen geblazen.

Ook tegenwoordig slaan bij windkracht 10 nog golven over de Veneweg, de dam van Vollenhove naar de Blauwe Hand, zoals hiernaast in oktober 2000